یک شبی مجنون نمازش را شکست                       بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود                       فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او                                 پر ز لیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای                         بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای                                 وندر این بازی شکستم داده ای

نشتر عشقش به جانم میزنی                                 دردم از لیلاست آنم میزنی

خسته ام زین عشق ،دل خونم مکن                        من که مجنونم تو مجنونم نکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم                                این تو و لیلای تو من نیستم

گغت:ای دیوانه لیلایت منم                              در رگ پیدا و پنهانت منم

سال ها با جور لیلا ساختی                             من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم                              صد قمار عشق یک جا باختم

کردمت آواره صحرا نشد                              گفتم عاقل میشوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت                       غیر لیلا برنیامد از لیت

روز و شب او را صدا کردی ولی                   دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سر میزنی                       در حریم خانه ام در میزنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود                 درس عشقش بیقرارت کرده بود

مرد راهم باش تا شاهت کنم                        صد چو لیلا کشته در راهت کنم

 

 

 

 

 

 

              

="

نظرات شما عزیزان: