کاش هنوز همه رو به اندازه ی بچگی 10 تا دوست داشتیم

 

بچه که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم،اکنون که بزرگیم چه دل تنگیم

 

کاش دل هامون به بزرگی بچگی بود

 

کاش همان کودکی بودیم که حرف هایش را از نگاهش میتوان خواند

 

کاش برای حرف زدن نیازی به صحبت کردن نداشتیم

 

کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود

 

کاش قلب ها در چهره ها بود

 

اما اکنون اگر فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمد

 

و دل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم

 

دنیا را ببین...

 

بچه بودیم از آسمان باران میبارید

 

بزرگ که شدیم آز چشم هایمان.

 

بچه که بودیم راحت دلمان نمی شکست

 

بزرگ که شدیم خیلی آسان دلمان می شکند

 

بجه که بودیم همه رو 10 تا دوست داشتیم.

 

بزرگ که شدیم بعضی ها رو هیچی،بعضی ها رو کم و بعضی ها رو بی نهایت دوست داریم

 

بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن

 

بزرگ که شدیم قضاوت های درست و غلطمون باعث شد که اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه

 

بچه که بودیم اگه با کسی دعوا می کردیم 1 ساعت بعد یادمون می رفت

 

بزرگ که شدیم گاهی دعوا هامون سال ها تو یادمون مونده و آشتی نمی کنیم

 

بچه که بودیم بزرگ ترین آرزومون داشتن کوچک ترین چیز بود

 

بزرگ که شدیم کوچک ترین آرزو مون داشتن بزرگترین چیزه

 

بچه که بودیم دوستیامون تا نداشت

 

بزرگ که شدیم همه دوستیامون تا داره

 

کاش همیشه بچه می موندیم

کاش...

 

="

نظرات شما عزیزان: